ରୋଗୀସେବା

୧. ଆସ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେବା |

କ) ସେ ସମୟରେ ଗ୍ରାମବାସୀମାନଙ୍କର ଡାକ୍ତରଙ୍କ ବିଷୟରେ କ’ଣ ଧାରଣା ଥିଲା ?

ଉ : ଡାକ୍ତରଖାନା ଦୂରରେ ଥିଲା, ଗ୍ରାମଲୋକେ ଡାକ୍ତରଖାନା ସହିତ ସେତେ ପରିଚିତ ନଥିଲେ | କାରଣ ସେମାନଙ୍କର ଧାରଣା ଥିଲା ଯେ କେବଳ କଟାକଟି କରିବାହିଁ ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କ କାମ |

ଖ) ଛୋଟପିଲାମାନେ କାହିଁକି ବୈଦ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଖି ଡରୁଥିଲେ ?

ଉ : ବୈଦ୍ୟପିଲାମାନଙ୍କ ପିଠିପାଖ ବେକରେ ଚଡୁ ଦିଅନ୍ତି | ଗୋଟାଏ ଲୁହାତୋଇ ମାଡି ଦିଅନ୍ତି | ଘାଆ ହୁଏ, ତାହା ଶୁଖିବାକୁ ବହୁତ ଦିନ ଲାଗିଯାଏ , ତେଣୁ ବୈଦ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଖିଲେପିଲା ମନେ ଡରୁଥିଲେ |

ଗ) କଟା ଘା’ର ଚିକିତ୍ସା ବିଷୟରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟରକ୍ଷା କହିଲେ କ’ଣ ଲେଖାଥିଲା ?

ଉ : କଟା ଘାଆରେ ଦୂବ ଛେଚି ବା ପାଟିରେ ଚୋବାଇ ଲଗାଇଦେଲେ ରକ୍ତ ବୋହିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ, ଘାଆ ମଧ୍ୟ ଶୀଘ୍ର ଶୁଖିଯିବ | ଏହାହିଁ କଟା ଘା’ର ଚିକିତ୍ସା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟରକ୍ଷା କହିଲେ ଲେଖାଥିଲା |

ଘ) ବୈଦ୍ୟ ଗୋଡର କଟାଘା ଶୁଖାଇବା ପାଇଁ କେଉଁ ଜିନିଷର ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ ?

ଉ : ବୈଦ୍ୟ ଗୁଡାଏ ପତର ଛେଚି କଟା ଘାଆରେ ପୁରାଇଦେଇ ଆଉ ଖଣ୍ଡିଏ କନା ଜୋରରେ ଭିଡି ଦେଉଥିଲେ | ଏହାପରେ ପ୍ରତିଦିନ ସେ କଅଁଳ ଦୁବଘାସ ଛେଚି ଏକପତ୍ର ପୁଡିଆରେ ଦେଉଥିଲେ | ତାକୁ ବାନ୍ଧିବା ଫଳରେ ଘାଆ ଭଲ ହେଲା | ଏହିପରି ବୈଦ୍ୟ ଗୋଡରେ କଟାଘାଆ ଶୁଖାଇବା ପାଇଁ ଚିକିତ୍ସା କରିଥିଲେ |

ଙ) “ସୁଦୁରିଆନା” କିଏ ?

ଉ : ସୁଦର୍ଶନ ପ୍ରହରାଜ ଜଣେ ପର ଉପକାରୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ, ଲେଖକ ତାଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ସୁଦୁରିଆନା ବୋଲି କହୁଥିଲେ |

୨. ଦୁଇ ବା ତିନୋଟି ଧାଡ଼ିରେ ଆସ ଉତ୍ତର ଲେଖୁବା ।

କ) “ଯାହା କରିବେ ସାଇଁ, ତାହା କାହାରି ହାତରେ ନାହିଁ” – ଲେଖକଙ୍କ ବାପା ଏକଥା କାହିଁକି କହିଥିଲେ ?

ଉ: ଯାହା ଘଟିଥିବାରଥିବ ତାହା ଅବଶ୍ୟ ଘଟିବ | କେହି ବିଧାତା ତାଙ୍କ ବିଧାନକୁ ଅଟକାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ | ଲେଖକଙ୍କ ବାପାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ନିକଟରେ ହେଉଥିବାରୁ ଲେଖକ ଏପରି କହିଥିଲେ |

ଖ) ବୋଉଙ୍କର ସ୍ନେହପୂର୍ଣ ଆଦେଶ ଲେଖକ ଭାଙ୍ଗି ନ ପାରିବାର କାରଣ କ’ଣ ?

ଉ : ଲେଖକ କଟକର ଦର ପ୍ରେସରେ ଚାକିରି କରିଥିଲେ | ଦିନକପାଇଁ କହି ତିନିଦିନ ଗାଁରେ ରହିଗଲେ | ତେଣୁ କଟକ ଯିବା ପାଇଁ ବୋଉର ଅନୁମତି ମାଗିଲେ | ହେଲେ ବୋଉ ତାଙ୍କ ପିଠିରେ ହାତ ବୁଲାଇ ଖନେଇ ଖନେଇ ଆଉ ଦୁଇଦିନ ରହିବା ପାଇଁ କହିଥିଲେ | ବୋଉର ଏପରି ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଦେଶକୁ ଲେଖକ ଭାଙ୍ଗି ପାରିଲେ ନାହିଁ | କାରଣ ସେ ଚାଲିଗଲେ ବୋଉ ବଞ୍ଚିପାରିବେ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଥିଲେ |

ଗ) ସୁଦର୍ଶନ ପ୍ରହରାଜଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ କିପରି ଥିଲା ?

ଉ : ସୁଦର୍ଶନ ପ୍ରହରାଜ ଜଣେ ବଳିଷ୍ଠ, କର୍ମଠ ଓ ପରଦୁଃଖ କାତର ବ୍ୟକ୍ତି | ରୋଗୀସେବା କାମରେ ଲାଗିଲେ ସେ ଭୋକଶୋଷ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି |

ଘ) ସତ୍ୟବାଦୀ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରମାନେ କିପରି ରୋଗୀ ସେବା କରୁଥିଲେ ?

ଉ : ସତ୍ୟବାଦୀ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରାବାସର କୌଣସି ପିଲା ଜ୍ଵର କାଥନ୍ୟ କିଛି ବେମରରେ ପଡିଲେ ତା’ପାଖରେ ଚାରିଦିନ ବସି ରହିବାକୁ ପଡେ | ଡାକ୍ତରଖାନାରୁ ଔଷଧ ଆଣି ଠିକ୍ ସମୟରେ ଖୁଆଇବାକୁ ହୁଏ | ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବେଳାରେ ଦେହର ତାପ ମାପି ଚାଟରେ ପୂରଣ କରିବାକୁ ପଡେ | ପଥି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଇବାକୁ ହୁଏ | ରୋଗୀ ବିଛଣାରେ ଝାଡା ପରିସ୍ରା କଲେ କୁଣ୍ଠାବୋଧ ନକରି ତା’କୁ ସଫା କରିବାକୁ ପଡେ | ପାଠ ପଡା ସହିତ ରୋଗୀସେବା କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ହୁଏ |

୩. ଆସ, ମନେ ପକାଇ ଉତ୍ତର ଲେଖିବା |

କ) ଲେଖକ ଉଦୟନାଥ ଷଡଙ୍ଗୀ ତାଙ୍କ ବାପା ବୋଉଙ୍କର କିପରି ସେବା କରିଥିଲେ |

ଉ : ଲେଖକ ବାପାବୋଉଙ୍କ ସେବା କଥା ବର୍ଣ୍ଣନା କଲାବେଳେପ୍ରଥମେ ବାପାଙ୍କର ସେବା କଥାର ଦୁଇଟି ପ୍ରସଙ୍ଗ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି | ପ୍ରଥମତଃ ସେ ଚାଟଶାଳୀରେ ଅଧ୍ୟୟନ କଲାବେଳେ ବାପାଙ୍କର ଗୋଡ଼ କାଚ ପଶିଯାଇ ରକ୍ତସ୍ରାବ ହେଉଥିଲା | ତାହାକୁ ଦେଖି ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବହି ସିଲଟ ରଖିଦେଇ ନିଜର କାନ୍ଧରେ ଥ‌ିବା ଗାମୁଛାକୁ ଚଉଡାଇ ଗୋଡ଼ରେ ଭିଡ଼ି ବାନ୍ଧିଦେଇଥିଲେ; ହେଲେ କିଛି ସମୟ ପରେ ରକ୍ତ ବହିବା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଥିଲା | ତାଙ୍କ ବୟସରପିଲାମାନେ ଗାଁର ବୈଦ୍ୟ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ ସାହସ କରୁ ନ ଥିଲାବେଳେ ସେ ମନରେ ସାହସ ସଞ୍ଚୟ କରି ବୈଦ୍ୟଙ୍କୁ ଡାକିଆଣିଥିଲେ | ବାପାଙ୍କର କ୍ଷତ ସ୍ଥାନର ବିହିତ ଚିକିତ୍ସାର ସୁବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରିଥିଲେ | ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବାଡ଼ିରୁ ଦୂବଘାସ ଆଣି ଭଲରୂପେ ଛେଚି ସେହି କ୍ଷତରେ ବାନ୍ଧି ଦେଇଥିଲେ ; ଫଳରେ ପନ୍ଦର ଦିନ ପରେ ବାପାଙ୍କର ଘାଆ ଶୁଖୁଯାଇଥିଲା |

ଖ)ସତ୍ୟବାଦୀ ବନବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ରୋଗୀସେବାକାହିଁକି ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଉଥିଲା ?

ଉ : ସତ୍ୟବାଦୀର ଛୁରିଅନା ବକୁଳ କୁଞ୍ଜତଳେ ଗଢ଼ିଉଠିଥିଲା ଏକ ମଣିଷ ତିଆରି କାରଖାନା, ଯାହା ସତ୍ୟବାଦୀ ବନବିଦ୍ୟାଳୟ ନାମରେ ଖ୍ୟାତିଲାଭ କରିଥିଲା | ସେହି ମଣିଷ ତିଆରି କାରଖାନାରୁ ଗଢ଼ାହୋଇଥିବା ମଣିଷ ଜଣକ ହେଲେ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଉଦୟନାଥ ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ | ନିଜ ଜୀବନର ଅଭୁଲା ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଏକତ୍ରିତ କରି ସେ ଯେଉଁ ଆତ୍ମଜୀବନୀ ଗ୍ରନ୍ଥ ରଚନା କରିଥିଲେ, ତାହାର ନାମ ଦେଇଥିଲେ “ଗାନ୍ଧି ମହାରାଜାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ”| ସେହି ପୁସ୍ତକରୁ ସଂଗୃହୀତ ପଠିତ “ ରୋଗୀସେବା” ପ୍ରବନ୍ଧରେ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ସତ୍ୟବାଦୀ ବନବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଥ‌ିବା , ରୋଗୀସେବା ଶିକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି | ସତ୍ୟବାଦୀର ବନବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପୁସ୍ତକ ଅଧ୍ୟୟନ ସହିତ ରୋଗୀସେବାକୁ ମୁଖ୍ୟ ଅଙ୍ଗ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଥିଲା | ଯାହାର ପ୍ରେରଣାଦାତା ଥିଲେ ପ୍ରବାଦପୁରୁଷ ଋଷି ପ୍ରତିମ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ହରିହର ଦାସ | ସେ ନିଜେ ରୋଗୀସେବା କରିବାସହ ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କୁ ରୋଗୀସେବାର ଧାରା ସମ୍ପର୍କରେ ତାଲିମ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିଲେ |

ଗ) ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟ ଛାତ୍ରାବାସରେ ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀମାନଙ୍କର ସେବା କରିବାର କାରଣ କ’ଣ ଥିଲା ?

ଉ : ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଉଦୟନାଥ ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ଥିଲେ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ଅନ୍ୟତମ ପ୍ରତିଭା | ଜଣେ ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟିକ ଭାବରେ ତାଙ୍କର ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଖ୍ୟାତି ରହିଛି | ତାଙ୍କ ରଚିତ ଟୁଉକୁ ମୂଷି, ଜହ୍ନମାମୁ, ମିନିର ମନକଥା ଆଦି ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟ ଓ ଟମକକାଙ୍କ କୁଟୀରର ଅନୁବାଦ ବିଶେଷକୃତି | ରୋଗୀସେବା ଶୀର୍ଷକ ଗଦ୍ୟରେ ସେ ସେବାକୁ ମଣିଷର ପରମଧର୍ମ ରୂପେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା ସହିତ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟ ଛାତ୍ରାବାସରେ ସେବାକରିବା ମୂଳରେ ଯେଉଁ ମୂଳ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି |

ସତ୍ୟବାଦୀ ସ୍କୁଲଥିଲା ଏକ ଆଦର୍ଶ ବିଦ୍ୟାଳୟ | ସେଠାରେ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟ ଥିଲେ ଜଣେ ଆଦର୍ଶ ଶିକ୍ଷକ | ସେହି ସ୍କୁଲରେ ରୋଗୀସେବା ଥିଲା ପାଠ୍ୟର ଗୋଟିଏ ଅଙ୍ଗ | ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ ଦାୟିତ୍ଵ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟ ଯତ୍ନର ସହିତ ନେଉଥିଲେ | ସେଠାରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ଦେହରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା କାଛୁକୁ ସକାଳେ ନିମ୍ବପତ୍ର ସିଝା ଗରମ ପାଣିରେ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟ ନିଜେ ଧୋଇ ସଫା କରୁଥିଲେ | ପିଲାମାନେ କାଛୁଧୁଆ କଷ୍ଟ ଜାଣିପାରନ୍ତି ନାହିଁ |

ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ପିଲାମାନେ ପ୍ରତିଦିନ ପାଳିକରି ରୋଗୀସେବା କରନ୍ତି | ଯାହାର ପାଳିଥାଏ ସେ ସକାଳେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗ୍ଲାସରେ କିଛି କିଛି ନିମ ଛେଲି ବା ଚିରେଇତା ସିଝାପାଣି ପ୍ରତି ପିଲାକୁ ଦିଏ | ଯେତେବଡ଼ ଅରୁଚି ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହାକୁ ସେ ଖାଇଥାଏ | ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟଙ୍କ ସ୍ନେହ ଓ ଭୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କରିଥାଏ |

ଛାତ୍ରାବାସରେ କୌଣସି ପିଲା ଜ୍ଵର ବା ଅନ୍ୟ କିଛି ବେମାରରେ ପଡ଼ିଲେ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କ୍ରମେ ରୋଗୀ ସେବକ ଛାତ୍ରଟି ତା’ପାଖରେ ବସିଥାଏ | ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସମୟରେ ଦେହର ତାପ ମାପି ଚାର୍ଟରେ ଲେଖେ | ରୋଗୀର ସମସ୍ତପ୍ରକାର ସେବା କରିବାରେ ଅବହେଳା ହୋଇନଥାଏ |

ବାସ୍ତବିକ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ମହାଶୟଙ୍କ ଛାତ୍ରବତ୍ସଳତା ତାଙ୍କର ଛାତ୍ରାବାସରେ ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀମାନଙ୍କର ସେବାକରିବାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିଥାଏ |

୪. ଆସ, ସରଳ ଭାଷାରେ ବୁଝାଇ ଲେଖିବା |

କ) “ବଡ଼ ସ୍ନେହଭରା ଅଥଚ କରୁଣ ସେ ଚାହାଣି |”

ଉ : ବଡ଼ ସ୍ନେହଭରା ………………………..ସେ ଚାହାଣି |”

ପ୍ରୋକ୍ତ ଗଦ୍ୟାଂଷ୍ଟି ପଠିତ “ସାହିତ୍ୟିକ” ପୁସ୍ତକସ୍ଥ “ ରୋଗୀସେବା” ପ୍ରବନ୍ଧରୁ ସଂଗୃହୀତ | ଏଠାରେ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଉଦୟନାଥ ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ନିଜ ମାତାଙ୍କମୃତ୍ୟୁପୂର୍ବର କରୁଣ ଦୃଶ୍ୟକୁ ଯେଉଁ ମାର୍ମିକ ରୂପରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି,ତାହା ଉଲ୍ଲେଖ ହୋଇଛି |

ଲେଖକଙ୍କ ବାପା ଦେହତ୍ୟାଗ କରିବାର ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ପରେ ହଁ ସ୍ନେହମୟୀ ଜନନୀଙ୍କର ଦେହାନ୍ତ ଘଟିଥିଲା ; ତେବେ ଲେଖକସେତେବେଳେ କଟକର ଦତ୍ତ ପ୍ରେସରେ ଚାକିରି କରୁଥିଲେ | ଗାଁକୁ ଥରେ ଯାଇ ଦେଖ‌ିଲେ ବୋଉଙ୍କର ଦେହ ଖୁବ୍ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଯାଇଛି | ୧୦୩ ଡିଗ୍ରୀ ଜ୍ୱରରେ ବୋଉ ଯନ୍ତ୍ରଣା ପାଉଥିଲେ | ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଡାକି ଔଷଧର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଲେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଫଳ ମିଳି ନ ଥିଲା | ଦିନକପରେ ବୋଉଙ୍କର ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖାଦେଇଥିଲା |

ଖ) “ଯଦି ଚିତ୍ରକର ହୋଇଥାଆନ୍ତି, ତେବେ ତା'ର ଗୋଟିଏ ଅପରୂପ ଛବି ଆଙ୍କି ଦେଇପାରନ୍ତି |”

ଉ : “ଯଦି ଚିତ୍ରକର ............................... ଦେଇପାରନ୍ତି |

ପ୍ରୋକ୍ତ ଗଦ୍ୟାଂଷ୍ଟି ପଠିତ “ସାହିତ୍ୟିକ” ପୁସ୍ତକସ୍ଥ “ ରୋଗୀସେବା” ପ୍ରବନ୍ଧରୁ ସଂଗୃହୀତ | ଏଠାରେ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଉଦୟନାଥ ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ଚିତ୍ରକର ହୋଇଥିଲେ ବାପାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ସମୟର କରୁଣ ଚିତ୍ରକୁ କିପରି ଆଙ୍କି ପାରିଥାନ୍ତେ, ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି |

ସତ୍ୟବାଦୀରୁ ପାଠପଢ଼ାସାରି ଘରେ ଥିବାବେଳେ ଲେଖକଙ୍କର ବାପା ଗ୍ରହଣୀ ଝାଡ଼ାରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ଶଯ୍ୟାଶାୟୀ ହେଲେ ରାତିଦିନ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ରହି ସେ ସେବା ଶୁଶ୍ରୂଷା କଲେ | ଡାକ୍ତର ଡାକିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରିବାରୁ ତାଙ୍କ ବାପା ବାରମ୍ବାର ବାରଣ କରୁଥିଲେ | ବୈଦ୍ୟଙ୍କଠାରୁ ଔଷଧ ଆଣିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା ଖାଇଲେ ନାହିଁ ; ତଥାପି ଲେଖକ ନିଜର ବାପାଙ୍କ ଶଯ୍ୟା ନିକଟରେ ରହି ମାନପ୍ରାଣ ଦେଇ ସେବା କରୁଥିଲେ | ବାପା ସର୍ବଦା ଲେଖକଙ୍କୁ ହିଁ ଖୋଜୁଥିଲେ | ମୃତ୍ୟୁପୂର୍ବରୁ ଶେଷ ତିନିଦିନ ତାଙ୍କ ବାପା ଅଚେତ ଅବସ୍ଥାରେ ହଁ ପଡ଼ିରହିଥିଲେ | ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ଚେତନା ଆସୁଥୁଲା, ସେ ଲେଖକଙ୍କୁ ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ ନୟନରେ ଚାହିଁ ରହିଁ ତାଙ୍କ ପିଠିରେ ହାତ ବୁଲାଇଆଣୁଥିଲେ | ସେହି ଦୃଶ୍ୟକୁ ଏବେ ଲେଖକ ଲେଖିଲାବେଳେ ତା'ର ବାସ୍ତବ ଚିତ୍ରଟି ଲେଖକଙ୍କ ଆଖି ଆଗରେ ନାଚିଯାଉଛି | ଲେଖକଙ୍କ ମତରେ ସେ ଯଦି ଚିତ୍ରକର ହୋଇଥା'ନ୍ତେ, ତେବେ ସେହି ଦୃଶ୍ୟର ଏକ ସୁନ୍ଦର ମନୋରମ ଛବି ସେ ଆଙ୍କିଦେଇପାରନ୍ତେ; ମାତ୍ର ତାହା ସମ୍ଭବପର ନ୍ଥିବାରୁ ସେ ସେହି ସ୍ମୃତିର ଚିତ୍ରକୁ ଅକ୍ଷର ମାଧ୍ୟମରେ ହିଁ ରୂପାୟିତ କରିଛନ୍ତି | ବାସ୍ତବରେ ପ୍ରାବନ୍ଧିକଙ୍କ ଏହି ଉକ୍ତିଟି ବେଶ୍ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ଅଟେ |

୫. ଆସ, ତଳେ ଦିଆଯାଇଥିବା ଅନୁଚ୍ଛେଦଟି ପଢିବା ଓ ତାକୁ ଉତ୍ତର ମନେକରି ତା’ପାଇଁ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ତିଆରି କରିବା |

କ) ଆମେ କିପରି ରୋଗୀଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଦେଖିଥାଉ ?

ଖ) ଗୁରୁତ୍ଵର ରୋଗୀମାନଙ୍କୁ ଆମେ କେଉଁଠି ନେଇଥାଉ ?

ଗ) କାହାକୁ ଧରି କୂଅ ଓ ପୋଖରୀ ପାଣି ବିଶୋଧନ କରାଯାଏ ?

ଘ) ଗୋପବନ୍ଧୁ ଚୌଧୁରୀଙ୍କର କ’ଣ ତାଗିଦ୍ ଥାଏ ?

୬. ଖଞ୍ଜା, ତାତି, ଛେଲି, ପ୍ରକୃତି, ସେବା, ମାସ, ଖଣ୍ଡକ, ସେକ, ମାତା, ଦାଗି, ତାଣ୍ଡବ, ଛେଉଣ୍ଡ, ପ୍ରସବ, ମଣ୍ଡ , ଛେଳି , ଗଦା, ମତି , ମାତା

୭. ବନ୍ଧନୀ ମଧ୍ୟରୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଶବ୍ଦ ବାଛି ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ପୂରଣ କରିବା |

କ) ବାପା ଶେଷ ତିନି ଦିନ ଅଚୈତନ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରେ ପଡ଼ିରହିଲେ |

ଖ) ବୋଉର ଶରୀରରେ ରୋଗ ପ୍ରତିଷେଧକ ଶକ୍ତି ନଥିଲା |

ଗ) ମା’ ପୁଅକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କଲେ |

ଘ) ଶୁଭ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଆସିଗଲା |

ଙ) ରୋଗୀ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ଶୁଶ୍ରୂଷା ଆବଶ୍ୟକ |

୮. ଆରମ୍ଭରେ “ଅ” ଅକ୍ଷର ଯୋଗକରି ପାଞ୍ଚଟି ଶବ୍ଦ ଗଢିବା |

ଚୈତନ୍ୟ – ଅଚୈତନ୍ୟ

କଥନୀୟ – ଅକଥନୀୟ

କାରଣ – ଅକାରଣ

କାତର – ଅକାତର

କରୁଣ – ଅକରୁଣ

ଅଚୈତନ୍ୟ – ରୋଗୀଟି ଅଚୈତନ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛି |

ଅକଥନୀୟ – ହରିର ଦୁଃଖ ଅକଥନୀୟ |

ଅକରୁଣ – ସାଧୁସନ୍ଥମାନେ ଅକରୁଣ ନୁହଁନ୍ତି |

ଅକାତର – ବୀର ପୁରୁଷମାନେ ସର୍ବଦା ଅକାତର |

ଅକାରଣ – କାହର୍ୟ ଉପରେ ଅକାରଣ କ୍ରୋଧ କରନାହିଁ |

୯. ଆସ, ଉପଯୁକ୍ତ ବିପରୀତ ଅର୍ଥବୋଧକ ଶବ୍ଦଗୁଡିକୁ ବଡକୋଠରିରୁ ବାଛି ସାନ କୋଠରିରେ ଲେଖିବା |

ଅସହଯୋଗ – ସହଯୋଗ

ରୋଗାକ୍ରାନ୍ତ – ରୋଗମୁକ୍ତ

ପ୍ରତ୍ୟୁଷ – ପ୍ରଦୋଷ

ଆଶୀର୍ବାଦ – ଅଭିଶାପ

ଅସମ୍ଭବ – ସମ୍ଭବ

୧୦. ଏକଥା କିଏ କାହାକୁ କହିଛନ୍ତି ପାଖ ବନ୍ଧନୀ ମଧ୍ୟରେ ଲେଖିବା |

କ) “ଯାହା କରିବେ ସାଇଁ, ତାହା କାହାରି ହାତରେ ନାହିଁ” – ଏକଥା ଲେଖକଙ୍କ ବାପା ଲେଖକଙ୍କୁ କହିଛନ୍ତି |

ଖ) “ପିଲାଟା କାଲି ରାତିରେ ଜମା ଶୋଇନାହିଁ” – ଲେଖକଙ୍କ ବାପା ତାଙ୍କ ବୋଉକୁ କହିଛନ୍ତି |

ଗ) “ମୋ ଧନକୁ କିଏ ଆଣିଲାଟି” – ଲେଖକଙ୍କ ବୋଉ ଲେଖକଙ୍କୁ ଏକଥା କହିଛନ୍ତି |

ଘ) “ଆସିଛୁ ଯେତେବେଳେ ଆଉ ଦୁଇଟାଦିନ ରହିଯା” – ଲେଖକଙ୍କ ବୋଉ ଲେଖକଙ୍କୁ ଏକଥା କହିଛନ୍ତି |

୧୧. ତଳେ ଦିଆଯାଇଥିବା ଶବ୍ଦଗୁଡିକୁ ସନ୍ଧିବିଚ୍ଛେଦ କରି ଲେଖିବା |

ପ୍ରଶ୍ନୋତ୍ତର – ପ୍ରଶ୍ନ + ଉତ୍ତର

ଅଧିକାଂଶ – ଅଧିକ + ଅଂଶ

ଛାତ୍ରବାସ – ଛାତ୍ର + ଆବାସ

ଜଗନ୍ନାଥ – ଜଗତ୍ + ନାଥ

ସ୍ଵେଚ୍ଛା – ସ୍ଵ + ଇଚ୍ଛା

୧୨. ଭୁଲ୍ ଲେଖାଥିବା ଶବ୍ଦକୁ ତା’ପାଖରେ ଠିକ୍ କରି ଲେଖିବା |

ଭୁଲ୍ ଶବ୍ଦ ଠିକ୍ ଶବ୍ଦ

ଶିଘ୍ର ଶୀଘ୍ର

ଆଶ୍ଵାଶନା ଆଶ୍ଵାସନା

ବିକ୍ରୁତି ବିକୃତି

ଆର୍ଶୀବାଦ ଆଶୀର୍ବାଦ

ଚାଟଷାଳୀ ଚାଟଶାଳୀ

ପ୍ରଭୁତି ପ୍ରଭୃତି

ସ୍ନେହପୁର୍ଣ୍ଣ ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ

ସଂଜ୍ଞାହିନ ସଂଜ୍ଞାହୀନ

ଯିଦ୍ ଜିଦ୍

ବ୍ୟବସ୍ତା ବ୍ୟବସ୍ଥା

ଅଷ୍ପଷ୍ଟ ଅସ୍ପଷ୍ଟ

ଶୁଶ୍ରୁଷା ଶୁଶ୍ରୂଷା

Rogi Seba ରୋଗୀସେବା Class 8 Odia Chapter 6

Ratings